Niektóre z typowych objawów niskiej samooceny
To, że ktoś odnajduje się w niektórych przytoczonych opisach nie oznacza jeszcze, że ma z tym problem, można mieć pewne cechy, ale w zdrowym natężeniu.
Czy czujesz się ?
-
Zdenerwowany/-a
-
Płaczliwy/-a
-
Smutny/-a
-
Nadwrażliwy/-a
-
Bezwartościowy/-a
-
Zawstydzony/-a
-
Bezużyteczny/-a
Czy masz takie myśli?
-
"Nikt mnie nie lubi".
-
"Nie jestem wystarczająco dobry/-a".
-
„Inni są znacznie lepsi we wszystkim w porównaniu do mnie”.
-
"Jestem bezużyteczny/-a".
-
"Nie jestem wart/-a".
-
„Nie zasługuję na nic lepszego”.
Czy zauważyłeś/-aś?
-
Spędzasz więcej czasu samotnie
-
Śpisz za dużo lub za mało.
-
Przestałeś/-aś robić rzeczy, które lubisz.
-
Stawiasz innych przed sobą.
-
Nie wyrażasz swoich opinii.
-
Jesteś zbyt opiekuńczy/-a i pomocny/-a.
-
Trudno Ci odmówić innym.
-
Ludzie wykorzystują Twoją "dobrą naturę"
Jak częsty to problem?
-
Około 80% dziewcząt i ok. 25% chłopców w Polsce nie ma wysokiej samooceny.
-
85% światowej populacji cierpi z powodu niskiej samooceny.
Niektóre możliwe przyczyny niskiej samooceny:
Największy wpływ na naszą samoocenę ma sposób, w jaki byliśmy traktowani w dzieciństwie przez rodzinę i przyjaciół. Nasze uzdolnienia lub ich brak i nasza niepowtarzalna osobowość też nie pozostają bez znaczenia. Kształtowanie obrazu samego siebie to bardzo złożony proces, u którego podstaw tkwi wiele różnych czynników, m.in. kultura społeczeństwa, w którym żyjemy.
Istotne jest także „Ja idealne”. To wersja siebie w najlepszym wydaniu. Samo istnienie „Ja idealnego” jest zjawiskiem pozytywnym i pożądanym. Problem pojawia się wtedy, gdy „Ja idealne” jest nierealne. Aby „Ja idealne” było pomocne w budowaniu adekwatnej do rzeczywistości samooceny, powinno zawierać cechy możliwe do osiągnięcia i zrealizowania.
(cyt:Marta K. Jakubowska ABC Zdrowie)
