Niektóre z typowych objawów lęku przed oceną tzw. fobii społecznej:
To, że ktoś odnajduje się w niektórych przytoczonych opisach nie oznacza jeszcze, że ma z tym problem, można mieć pewne cechy, ale w zdrowym natężeniu.
Czy czujesz się ?
-
Spięty/-a
-
Niespokojny/-a
-
Wrażliwy/-a
-
Zakłopotany/-a
-
Zdenerwowany/-a
-
Panicznie
-
"Na krawędzi"
Czy masz takie myśli?
-
"Nikt mnie nie lubi"
-
„Nie mam nic ciekawego do powiedzenia, jestem nudny/-a”
-
„Wyglądam i brzmię głupio”
-
„Wszyscy się na mnie gapią”
-
„Ludzie mogą rozpoznać, jak bardzo jestem niespokojny/-a”
-
„Inni mnie wciąż oceniają”
Czy zauważyłeś/-aś?
-
Spędzasz więcej czasu samotnie.
-
Unikasz sytuacji towarzyskich.
-
Przestałeś robić rzeczy, które lubisz.
-
Milczysz, aby nie zrobić z siebie głupca.
-
Nie jesteś w stanie się skoncentrować.
-
Serce wali Ci w piersi.
-
Uczucie mdłości w żołądku
-
Nadmiernie się pocisz
Jak częsty to problem?
-
Fobia społeczna występuje u ok. od 7% do 9% społeczeństwa.
-
Dotyka ona dwa razy częściej kobiet niż mężczyzn.
Niektóre możliwe przyczyny fobii społecznej:
-
Niska samoocena / pewność siebie - jeśli masz negatywną lub złą opinię o sobie, możesz czuć się bardziej niespokojny i podatny na zagrożenia w sytuacjach społecznych.
-
Typ osobowości - możesz mieć określone style myślenia, które są częścią twojej osobowości, co może prowadzić do poczucia niepokoju w sytuacjach społecznych.
-
Wyuczone zachowanie - możesz nauczyć się martwić i lękać w sytuacjach społecznych; powodem tego mogą być Twoje dzieciństwo lub doświadczenia życiowe
-
Presja - możesz być pod presją w domu lub pracy, czuć się uwięziony lub nie być w stanie rozwiązać problemów, które mogą pojawić się w sytuacjach społecznych.
-
Negatywne myślenie - czasami możesz zacząć myśleć negatywnie z powodu zdarzenia lub sytuacji, a to może stać się nawykiem i częścią Twojego ogólnego nastawienia; możesz nawet nie zdawać sobie sprawy z tego, jak negatywnie myślałeś lub jak to na ciebie wpływa.
-
Brak zainteresowania lub ograniczenie przyjemnych czynności - czasami z powodu okoliczności możesz ograniczyć czynności, z których czerpałeś przyjemność, satysfakcję lub osiągnięcie; wtedy nie zwiększasz tych czynności tak szybko, jak to możliwe, zamiast tego możesz zapomnieć, ile z nich skorzystałeś, powodując brak zainteresowania ich wykonywaniem i poczucie niemożności ponownego zaangażowania się w te działania, ponieważ obawiasz się, że nie będziesz radzić sobie dostatecznie dobrze.
